In 1989 viel er een uitnodiging voor een bruiloft in de brievenbus van mijn ouders. Nicht Tanja ging trouwen met haar Martin. Mijn moeder wilde wel wat voor me maken om te dragen naar de bruiloft. ‘Zal ik een jurkje voor je maken?’, vroeg ze.
Een jurkje? Niemand bij mijn op school droeg ooit een jurk. Een broek met een bloes, een t-shirt of een trui, dat droeg je.
‘Ik zag op MTV een presentatrice met een geweldig jurkje aan,’ zei ze. ‘Wie weet heeft ze ‘m nog wel een keer aan, kun je ‘m zien. Die zou ik voor je na kunnen maken…’
We zetten MTV aan en warempel! Was het Simone Angel die hem droeg? Zou kunnen. In elk geval wist ik meteen: die jurk wilde ik. We gingen op zoek naar een geschikte stof, mijn moeder en ik, en mijn moeder maakte de meest fantastische jurk voor me. Hij zwierde als ik ronddraaide.
Ik droeg ‘m naar de bruiloft. Op mannenschoenen met witte sokken er in, want ik had niet echt ander schoeisel. Bovendien vond ik dat het heel goed kon zo. Ik bleek bij lange na niet de enige in een jurk.
Het was me goed bevallen, die bruiloftsdag in mijn jurk. Zo goed, dat ik de jurk ook wel aan wilde naar school. Dat was gewaagd, dat wist ik. Het liep al tegen het eind van het schooljaar en het was warm. Ik stak het binnenplein schuin over, van de uitgang van de school naar de bibliotheek en ik voel nog de blikken. De meisjes vonden het niet kunnen zag ik in hun ogen. De jongens gaapten. Een jongen uit een veel hogere klas was helemaal van zijn stuk toen ik de deur van de bibliotheek opendeed. Hij stotterde iets over de jurk en dat ik heel mooi was zo en vluchtte toen de bieb uit. Ik wist niet wat me overkwam. De jurk werd mijn lievelingsjurk en vanaf die tijd droeg ik waar ik zin in had.
Hij is er niet meer, de jurk. Geen idee waar hij gebleven is. Ik heb geen enkele foto waar hij op staat. Jammer vond ik.
Tot ik ineens bedacht: er kan iemand zijn die er wel foto’s van heeft! Mijn nicht Tanja! Dit jaar is ze 25 jaar getrouwd, nog even mooi als toen, ben ik precies zo oud als mijn moeder destijds en zag ik mijn jurk weer terug. Met een Sanneke van 15 er in.
Met het bruidspaar en hun ouders op de dansvloer. En met mijn lichtgevende witte sokken natuurlijk!
Repeteren voor het Blommenlied denk ik, met allemaal Blommetjes. Ik zit tussen mijn nichten, mijn ouders en broertje en mijn tante Marijke die hier altijd meeleest (hai Marijke!) staan er ook op.
Met een paar van mijn nichten, een oom en wapperharen.
En wat zei mijn lief toen hij de foto’s zag?
Wat een heerlijk stukje, en o de nostalgie! (Mag je dat woord gebruiken als vroege dertiger? ;) )
Hallo Sanneke,
Geweldig om die foto’ s uit een voorbije periode van ons leven te zien!
En wat stond die jurk je prachtig! Dat had Nellie toch maar mooi in haar vingers, hè?
Het mooie is dat iedereen er nog was, dat vooral.
Tja, nu niet weemoedig worden, spreek ik mezelf dan toe.
Liefs,
Marijke
Verstuurd vanaf mijn iPad
Die moeder van mij kon toveren wat dat betreft. En nee, word maar niet weemoedig, maar herinner je het moois, zo houd je ze het best dichtbij je. X
Wat geweldig dit verhaal en dan ook nog die foto’s. Zeker die ene met Arnoud erop. Ik heb er ook nog een paar. IK ga ze gauw opzoeken en als ik er een vind met “de jurk” dan zal ik ze scannen en stuur ik ze per email.
Liefs je tante Marga
Wat lief, Marga!
Wat een leuke reacties van je tantes! En van Rinke haha! Hij heeft nog gelijk ook:) Mooi logje! En hee… Ik trouwde ook in dat jaar:)
Mooi stukje! Zalig om te lezen en te zien!
Och Sanneke, je was toen al mooi. Rinke is een te benijden man.
En wat stoer dat je een jurk aandurfde naar school. Ik zou willen dat ik toen en nu een flintertje van jouw zelfvertrouwen en eigenzinnigheid had/zou hebben.
Geweldige commentaar van je lief!
Naw, je was gewoon toen al héél 2014! Zo’n look is heel hipster, toch?!