Ik wil wel een museum.

Mijn leerlingen van 4VWO vertelde ik vorige week het verhaal van Helène. Een vrij dramatisch verhaal is het, over een vrouw uit een gegoede familie, die netjes zoals het haar betaamde een vermogend man trouwde, vier kinderen baarde en soireetjes gaf, maar die ondertussen twijfelde over het geloof. Geloven oké, maar hoe dat nou in te vullen of er mee om te gaan? In de kunstwerken van van Gogh vond ze een spiritualiteit die haar aansprak. En als je dan toch vermogend bent, waarom dan niet wat van Goghjes aanschaffen? Dat deed ze, vijftien stuks maar liefst. En ook nog wat Seurats, wat werk van Theo van Rijsselberghe, Mondriaan, Israels en wat ze nog maar meer mooi vond. Dat ze een minnaar kreeg waar ze niets mee mocht, maar die wel elke dag in haar buurt verkeerde, omdat hij de linkerhand van haar man was (dat werd een rare driehoeksverhouding), deed haar alleen maar werken kopen. Haar huis kwam zo vol kunst te hangen, dat er eigenlijk nog maar één oplossing was: een eigen museum. Architect Berlage zou het bouwen, maar die was al haar eisen wel zat nadat hij al een woonhuis op de hoge Veluwe voor haar gebouwd had (en dit was het moment dat één van mijn leerlingen uit riep: dan is het Kröller-Muller! Goed!), dat hij mooi dat museum niet meer voor haar ging maken. Die taak zou Henry van der Velde uiteindelijk op zich nemen. Was het toch het ontwerp van Berlage geworden, dan had Kröller-Muller er meer uitgezien als het Haags Gemeentemuseum.

Maar goed, een eigen museum inrichten, aankopen waar je zin in hebt, dat is toch geweldig? Helène was verder niet zo gelukkig, hoor, maar dat museum kwam er in elk geval. Inmiddels was het imperium van haar echtgenoot flink ingestort (ze deden toen ook al aan economische crisis), dus vroeg ze de staat geld te leveren voor de bouw van het museum. In ruil er voor gaf zij de staat de kunstwerken om in het museum te hangen. En Helène’s minnaar? Die bleef naar Helène verlangen en ligt op hetzelfde Hoge Veluwse heuveltje begraven als waar Helène en haar man ook liggen.

Ik laat mijn VWO 4 leerlingen voor hun nieuwe opdracht voor kunstgeschiedenis hun eigen museumzaal inrichten. Minimaal acht werken mogen ze kiezen voor hun eigen museum, uit welke periode dan ook en van ieder kunstwerk geven ze wat achtergrondinformatie. Meteen popten de ideeën op: ‘Ik wil in elk geval een Jackson Pollock! En iets van Studio Job!’ ‘Ik wil schilderijen waar heel veel op staat, zodat je er heel lang naar kunt blijven kijken!’

En nu wil ik ook wel mijn eigen museum. Museum Santenkraam. Met van elke lezer die hier komt lezen een gekozen kunstwerk er in. Welke zal ik er zelf in hangen? Ik ga voor de Bathtub collage van Tom Wesselman uit 1963 denk ik. Een hele grote collage, waar je in principe in zou kunnen lopen, ware het niet dat Wesselman dat nou niet echt de bedoeling vond. Dat badkamerkleedje moest wel schoon blijven natuurlijk.

Schroom niet, drop je keuze in het reactieveld, doen we binnenkort een logje met de kunstkeuzes van y’all. Ik ben benieuwd!

Advertenties